Ksjiinie-vnfic

[BTS X YOU] 7 sense of luv pt.1 Jungkook ep.18  ( NC ep.2 )

ฮานึล : พี่จองกุกอย่านะ...หนูยังไม่พร้อม

จองกุก : พี่ไม่ปล่อยให้เธอท้องหรอกฮานึล พี่ขอนะ พี่ไม่ไหวแล้วอะฮานึล

พูดจบ จองกุกก็มอบจูบแสนหวานให้ฮานึล ร่างบางใต้ร่างหนาหัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ หน้าเธอแดงเพราะความกลัวและเขินอายต่อสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

จองกุก : เขินหรอ...หน้าแดงหมดแล้ว..น่ารักจัง //พูดเสร็จเค้าก็เลียปากตัวเอง ก่อนจะซุกซอกคอขาวของฮานึล//

ฮานึล : อ๊ะ..... //ร่างบางเผลอครางเสียงเล็กๆออกมาเพราะความเจ็บ ที่ร่างหนากัดเม้มซอกคอขาวๆของเธอ//

จองกุก : เจ็บหรอคะ...ทนหน่อยนะ..มันยังมีเจ็บกว่านี้อีก //ยิ้มเจ้าเล่ห์

พูดเสร็จจองกุกก็สอดมือไปด้านหลังฮานึล เขาปลดตะขอเสื้อชั้นในไม่มีสายของฮานึลและดึงมันออกมา เผยให้เห็นหน้าอกขาวสวยไซส์ใหญ่ของฮานึลที่มีเพียงชุดนอนสีขาวบางของเธอปิดเอาไว้เท่านั้น

จองกุก : หึ...//จองกุกมองหน้าอกขาวของฮานึลพร้อมคลี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจ//

จองกุกใช้มือดึงสายเดี่ยวของเสื้อฮานึลลงมาช้าๆ มือเล็กจับมือของของร่างหน้าเอาไว้เพราะความเขินอาย

จองกุก : อายหรอ...ถ้าอาย //จองกุกเอื้อมมือไปที่สวิตช์ไฟที่หัวเตียง และหรี่ไฟให้มืดลง//
แบบนี้ได้มั้ย

จองกุกถอดเสื้อของฮานึลออก กวาดสายตามองร่างขาวสวยของฮานึล ก่อนจะก้มหน้าลงไปจูบอกขาวของฮานึลและฝากคิสมาร์คเอาไว้ เขาทั้งจูบ และใช้ลิ้นเลียหยอกล้อกับยอดดอกบัวเล่น จนร่างบางกระตุกเกรง

ฮานึล : พี่จองกุก พอเถอะค่ะ //ความรู้สึกเสียวซ่านแล่นไปทั่วตัวเธอ โดยที่ชายหนุ่มบนตัวเธอทำแค่หยอกล้อกับอกไซส์ใหญ่ของเธอ

จองกุก : //ผละออกจากหน้าอกของร่างบาง//
ไม่ไหวแล้วหรอ งั้นพี่จะรีบทำนะคะ

จองกุกถอดกางเกงของตัวเองออก เหลือเพียงบ็อกเซอร์ตัวเล็กๆที่เผยให้เห็นแก่นกายของเขาที่ขยายตัวใหญ่คับกางเกงอยู่

ฮานึล : //ตกใจเมื่อเห็นสิ่งนั้นของจองกุกมีขนาดใหญ่มาก //
//ตายแน่ๆฮานึล ไส้แตกแน่ๆ//

ร่างบางได้แต่ปิดตาตัวเองเอาไว้ เธอไม่รู้เลยว่ากางเกงขาสั้นและกางเกงชั้นในของเธอถูกถอดไปแล้ว... จองกุกจับขาของเธอถ่างออก และจ้องมองไปที่กลีบกุหลาบสีขาวอมชมพูสวยที่เค้าอยากเห็นมานาน เขายิ้มออกมาอย่างพอใจ
ร่างบางลืมตามาเห็นจองกุกกำลังมองสิ่งที่เธอหวงมากที่สุด ด้วยสายตาที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน ด้วยความอาย ร่างบางเลยหุบขาตัวเองเข้าด้วยกัน

จองกุก : ไม่ต้องอายพี่นะ เดี๋ยวแต่งงานไปอาจจะเจอกันทุกวันก็ได้ //เขาได้มอบจูบแสนหวานแก่ฮานึลอีกครั้งเพื่อสร้างความมั่นใจให้เธอ

จองกุกผละออกจากริมฝีปากอิ่มสวยของเธอ ก่อนจะจับขาของร่างบางแยกออกจากกันอีกครั้ง เขาก้มลงจูบและใช้ลิ้นหยอกล้อกับกลีบกุหลาบของร่างบาง ลิ้นของเค้าตะหวัดไปมา ทำให้ร่างบางกระตุกเกร็งอีกครั้งและเผลอครางเสียงหวานออกมา

ฮานึล : อ๊ะ...พี่จองกุก...อ้า...

จองกุกพอใจกับเสียงครางของร่างบาง เขาผละปากออกจากกลีบกุหลาบก่อนจะใช้นิ้วกลางจ่อที่ช่องรักของเธอ และสัมผัสเม็ดทับทิมวนเป็นวงกลมก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปในช่องรักและขยับเข้าออกเบาๆเพราะเขารู้ว่านี่เป็นครั้งแรกของเธอ

ฮานึล : พ...พี่จอง..ก..กุก ฮ..ฮานึลเจ็บ อัก..อะ..

จองกุก : ทนหน่อยนะคะ เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว //มือขวาขยับเข้าออกช่องรักอย่างเบามือ มือซ้ายบีบเค้นหน้าอกใหญ่ของร่างบางเพื่อให้ร่างบางผ่อนคลาย

จองกุกสอดนิ้วเข้าไปเพิ่มเป็น 2 นิ้ว 3 นิ้ว และขยับมันเข้าออกเร็วขึ้น จนน้ำและเลือดบริสุทธิ์จากช่องรักของร่างบางไหลเยิ้มออกมาข้างนอก

จองกุก : พร้อมนะ

ฮานึล : พี่จองกุก..แต่หนูไม่ไหวแล้ว

จองกุก : เดี๋ยวสิ..พี่ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย รอพี่ก่อนสิ //พูดเสร็จก็ถอดบ็อกเซอร์ออก//

ตอนนี้ทั้ง2คนไม่มีอะไรปกปิดร่างกายเลย ฮานึลตกใจหุบขาของเธออีกรอบ เมื่อเธอเห็นเจ้าโลกของจองกุกที่ไม่มีอะไรปกปิด

จองกุก : 555 นี่...อะไรกันแค่นี้เองตกใจแล้วหรอ //จองกุกหัวเราะออกมาพร้อมจับแก่นกายของตัวเองขึ้นลงไปมา

จองกุก : อย่าเกร็งนะคะ...ถ้าหนูเกร็งเนี่ยหนูก็จะเจ็บ..พี่ก็เจ็บด้วย ผ่อนคลายนะคะคนดี //จองกุกจับขาของร่างบางแยกออกและจับแก่นกายจ่อตรงช่องรักก่อนจะค่อยๆสอดเข้าไป

ฮานึล : อืม...อาาา...มัน..เจ็บมากเลยพี่จองกุก //น้ำตาของร่างบางไหลออกมาเพราะความเจ็บปวด

จองกุก : อย่าเกร็งสิคะ พี่บอกแล้วใช่มั้ยคนดีว่าถ้าเกร็งจะเจ็บนะ //เขาปาดน้ำตาร่างบางอย่างอ่อนโยน และเริ่มขยับแก่นกายเข้าออกช้าๆและค่อยๆเพิ่มระดับให้เร็วขึ้น

จองกุก : อ้าา...ซื๊ดดดด....อ้าา...ฮานึล หนูรัดพี่แน่นไปแล้วนะคะ...พี่เจ็บนะ อย่าเกร็งสิคะ

ฮานึล : อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พี่จองกุก อ๊ะ...หนูขอโทษนะคะ อ๊ะ ซื๊ดด.. //ร่างบางครางออกมาตามจังหวะการกระแทกของจองกุกด้วยความเสียวซ่าน

จองกุกบีบเค้นหน้าอกของฮานึลก่อนจะก้มลงมาจูบปากฮานึล จูบของจองกุกครั้งนี้มันร้อนแรงมาก จองกุกเร่งความเร็วมากขึ้น

พั่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เสียงเนื้อของทั้ง2คนกระทบกันด้วยความเร็ว ฮานึลกระตุกเกร็งไปหลายครั้ง ตอนนี้ฮานึลแตะขอบสวรรค์ไปเรียบร้อยแล้ว แต่ไม่ใช่สำหรับจองกุก จองกุกยังคงเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ

ฮานึล : ซื๊ด อ้าาา....หนูไม่ไหวแล้วพี่จองกุก //ร่างบางจิกเล็บไปที่หลังของร่างหนาเพื่อระบายความเสียวซ่าน //

จองกุก : อะ...อ้าาา..

ฮานึล : ขอโทษค่ะพี่จองกุก อ๊ะ อ๊ะ ....

จองกุก : ไม่เป็นไร ทำเลยถ้ามันทำให้เธอผ่อนคลาย

จองกุกเร่งความเร็วจนเตียงสั่น เสียงสปริงใต้เตียงดังไปพร้อมๆกับเสียงครางของทั้งคู่

จองกุก : เรียกพี่สิฮานึล

ฮานึล : ..พ...พี่จอง...กุก...อ๊าา...พี่จองกุก...อ๊ะ...หนูไม่ไหวแล้ว พี่จองกุก..

จองกุก : พี่ก็ไม่ไหวแล้วฮานึล... พี่ปล่อยข้างในได้มั้ย อ้า...ซื๊ดด

ฮานึล : ไม่...ได้  พี่ห้ามปล่อยในนั้นนะ อ๊ะ....อ๊ะ..

จองกุก : อ้าา...อ้าา อ้าาา

จองกุกกระแทกแก่นกายด้วยความแรง ก่อนจะถอดมันออกมาและจ่อมันไว้ที่หน้าของแฟนสาว ของเหลวอุ่นสีขุ่นพุ่งออกมาจากแก่นกายของร่างหนา เลอะเต็มใบหน้าสวยและตัวของร่างบาง

ในห้องนอนมีแต่เสียงลมหายใจแรงของทั้ง2เพราะความเหนื่อย

จองกุก : เหนื่อยยัง...ยังไม่จบแค่นี้หรอกนะคนดี

ฮานึล : ไม่เอาแล้วพี่จองกุก หนูเจ็บ

จองกุก : พี่ขอโทษนะคะ พี่หยุดไม่ได้จริงๆ //พูดเสร็จก็จับแก่นกายยัดเข้าไปในปากของร่างบาง

ฮานึล : อื้อ...

แก่นกายขนาดใหญ่ขยับเข้าออกในปากเล็กของร่างบาง
เขาถอดแก่นกายออกมาจากร่างบาง และอุ้มร่างบางไปที่โต๊ะกินข้าว ... เขาวางร่างบางลง และจับขาของร่างบางมาพาดไว้ที่ไหล่ก่อนจะเสียบแก่นกายเข้าไปในช่องรัก และขยับมันเข้าออกด้วยความเร็ว

ฮานึล : อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พี่จองกุก อ๊ะ พี่จองกุก

จองกุก : อ้าา...//เขาเงยหน้าขึ้นด้วยความเสียวซ่าน

ร่างหนาอุ้มร่างบางขึ้นทั้งๆที่ยังไม่ได้ถอดแก่นกายออกเดินไปที่หน้าต่างข้างเตียงนอน เขาปล่อยร่างบางให้ยืนหันหน้าไปทางหน้าต่าง และเริ่มบรรเลงบทรักตรงนั้นต่อ จองกุกแรงไม่ตก ยังคงกระแทกแรงอยู่ จนร่างบางเริ่มไม่ไหว ขาของร่างบางอ่อนจนยืนไม่ไหว ชายหนุ่มอุ้มร่างบางกลับมาบนเตียงและจับเธอนั่งบนตัวเขา ก่อนจะจับเอวเธอขยับเข้าออกๆ  ร่างบางของฮานึลหมดแรง โผเข้ากอดร่างของแฟนหนุ่ม

ฮานึล : พี่จองกุก ฮานึลเหนื่อย ไม่ไหวแล้ว

จองกุก : งั้นรู้เอาไว้นะ...ว่าพี่ยังมีแรงเยอะมาก..คืนนี้เธอไม่ได้นอนหรอกฮานึล //ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา

เขาเปลี่ยนที่ไปเรื่อยๆ จนเวลาล่วงเลยไปถึงตี 3 กว่า เค้าก็ไม่มีวี่แววที่จะหยุด ฮานึลครางออกมาจนเสียงจะพูดก็ไม่ค่อยจะมี จนกระทั่งตี 4 จองกุกก็หยุดบทรักครั้งนี้ลง
ทั้ง2คนหอบและเหงื่อแตกเหมือนออกกำลังกายมาอย่างหนัก

ฮานึล : ฮึก....ฮึก..//ร่างบางปล่อยน้ำตาออกมาเพราะความเจ็บปวด.. ตอนนี้ท่อนล่างของเธอแทบจะไม่มีความรู้สึก...มันเจ็บจนชาไปหมด

จองกุก : ฮ..ฮานึล..พี่ ขอโทษ พี่ขอโทษนะคะฮานึล //เขาดึงร่างของฮานึลเข้ามากอด

ด้วยความเหนื่อย..ฮานึลก็เผลอหลับไปในอ้อมกอดของแฟนหนุ่มของเธอ