Ksjiinie-vnfic

[BTS X YOU] 7 sense of luv pt.1 Jungkook ep.20 ( NC ep.3 )

จองกุก : พี่รักเธอนะฮานึล...รักมาก พี่ไม่เคยมองใครที่ไหนเลยตั้งแต่เจอเธอ

เขาก้มลงมอบจูบให้กับฮานึล  แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนครั้งอื่น...จูบของเขาปราศจากความอ่อนโยน มันมีแต่ความรุนแรง เขาใช้ลิ้นดันเข้ามาในปากของเธอ...และตะหวัดมันหยอกล้อกับลิ้นเล็กๆของเธอ ร่างบางดิ้นอยู่ใต้ร่างหนาก่อนที่เขาจะรวบมือเธอทั้ง2ข้างไว้ข้างบน

จองกุก : อย่าฝืนตัวเองเลยนะ // พูดจบเค้าก็ถอดเสื้อของฮานึลออก เผยให้เห็นอกไซส์ใหญ่ภายใต้บราสีดำสนิท

เขาดึงบราที่ปิดสิ่งที่เค้าอยากดูออก...

จองกุก : นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่เห็น //เขาก้มลงดูดเม้มมัน และสร้างรอยคิสมาร์คเอาไว้เต็มอกอิ่มของเธอ

น้ำตาของร่างบางไหลออกมาเป็นทาง ตอนนี้ความเชื่อใจที่เธอมีต่อเขา...มันไม่มีอีกแล้ว...

ฮานึล : ฮึก...ฉันเกลียดพี่..

จองกุก : หรอ?...ก็ดีนะ พี่จะได้ไม่ต้องอ่อนโยนกับเธอมาก

เขาถอดกางเกงและกางเกงในของฮานึลออก และก้มลงดูดน้ำหวานจากดอกกุหลาบสีขาวอมชมพูของเธอ ก่อนจะใช้ลิ้นตะหวัดซะจนร่างบางอ่อนแรงและกระตุกเกร็งขึ้นมา

จองกุก : ไปแล้วหรอ...ใจร้ายจัง ไม่รอกันเลย //พูดเสร็จเค้าก็สอดนิ้วเข้าไปในช่องรักของร่างบางทีเดียว2นิ้ว..และขยับเข้าออกอย่างไม่เบามือ เหมือนจงใจให้ร่างบางครางออกมา

ฮานึล : อั่ก...พอแล้ว...หนูเจ็บ..//แผ่นหลังของเธอเจ็บจี๊ดเพราะแผลยังไม่หายสนิท

จองกุก : เจ็บหรอ...เธอไม่รักพี่..พี่ก็ช่วยไม่ได้นะ

เขาดึงนิ้วออกมาจากร่างบาง และถอดเสื้อของเค้าออกจนหมด เขาไม่รอช้าเสียบแท่งร้อนเข้าไปในช่องรักของเธอ ขยับมันเข้าออกอย่างไร้ซึ่งความอ่อนโยน ร่างบางกระตุกเกร็งขึ้นมา เผลอแอ่นหน้าอกขึ้นมา จองกุกยิ้มออกมาอย่างพอใจ ขยับแก่นกายเร็วขึ้น พร้อมบีบเค้นหน้าอกเธอจนแดงช้ำ

ฮานึล : อ๊ะ...พอเถอะ..นะ หนูขอร้อง...พี่ไม่รักหนูแล้วก็ปล่อยหนูไปเถอะนะ อั่ก..

จองกุก : พี่บอกอยู่ตลอดว่าพี่รักเธอ มีแต่เธอนั่นแหละที่บอกว่าไม่รักพี่ อ้าา....ซื๊ดดด......

เขาก้มลงจูบปากเธอแล้วเรื่อยลงมาที่คอ กัดเม้มมันเหมือนจงในแกล้ง
ตอนนี้คอและตัวของเธอแดงช้ำ เต็มไปด้วยรอยคิสมาร์ค

ฮานึล : อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ....หนูไม่ไหวแล้ว อ้าา..ซี๊ด..

จองกุก : ไม่รอพี่ตลอดเลยนะ... แปปนึงนะ //เขารีบขยับแก่นกายเข้าออกด้วยความเร็ว

น้ำรักของฮานึลไหลเยิ้มออกมาเป็นทางเพราะความเสียวซ่าน เสียงครางหวานๆของเธอ ทำให้เค้ายิ่งได้ใจ กระแทกมันแรงกว่าเดิม

จองกุก : เรียกชื่อพี่สิฮานึล..อะ..อ้าาา

ฮานึล : .........

จองกุก : พี่ บอก ว่า ให้ เรียกชื่อ

พั่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงเนื้อของทั้ง2กระทบกันอย่างรุนแรง ฮานึลพยายามฝืนตัวเองไม่ให้เคลิ้มตามเค้าไป...แต่ตอนนี้จองกุกทำเธอหมดแรง ไม่มีแรงจะขัดขืนอะไรเลย...เธอกระตุกเกร็งไปหลายรอบ จองกุกก็ไม่มีท่าทีที่จะหยุดกระแทกแก่นกายของเขาเข้าออกร่างกายของเธอ

ฮานึล : อ๊ะ...พี่จองกุก...พี่จองกุก...อ๊ะ อ๊ะ ....

จองกุก : อย่างนั้นแหละ อย่างนั้นแหละ..อ้าาา

ตอนนี้เสียงเตียงเสียดสีกับพื้นกับเสียงครางของพวกเค้าดังลั่นคอนโด จองกุกกระตุกเกร็ง ก่อนที่จะปล่อยน้ำรักของเค้าเข้าไปในช่องรักของเธอจนล้นออกมาข้างนอก

จองกุก : อ้าาา....//เงยหน้าเพราะความเสียว

ฮานึล : ฮึก...ไม่เอาแล้วพี่จองกุก...ไม่เอาแล้ว...หนูเจ็บ //ร่างบางลุกขึ้นมากอดร่างหนาทั้งๆที่ของทั้ง2อย่างของพวกเค้ายังเชื่อมกันอยู่

จองกุก : พ..พี่ ขอโทษนะ //เค้ากอดเธอตอบด้วยความรักทั้งหมดที่เค้ามีให้เธอ..

ความเหนื่อยล้า...ทำให้เค้าทั้ง2คนหลับลงบนเตียงที่มีแต่ของเหลวของพวกเค้าเลอะเต็มไปหมด